C'era una volta

C'era una volta, zo beginnen sprookjes in het Italiaans. Woensdag begon mijn sprookje in Italie. Ik ben samen met mama naar Pisa gevlogen en door het prachtige toscaanse landschap gereden met onze gehuurde Fiat Punto. De 'snelwegen' waar je 90 mag, gaan soms spontaan over in minidorpjes waar je 30 mag, maar dat houd je scherp. Bij aankomst was mijn eerst indruk: Wow, wat een sprookje! Het heeft een middeleeuws karakter, de stadsmuren zijn nog heel, bijna alleen maar smalle straatjes, en er is ontzettend veel hoogteverschil, het ligt op 3 heuvels. De ene straat kan steil omhoog lopen en die ernaast steil omlaag. Één ding weet ik zeker, als ik terugkom kan ik klimmen en dalen als een berggeit! En anders word ik sowieso een getrainde wandelaar omdat er geen fietsen zijn, en ik natuurlijk 100x verdwaal. In het centrum mogen geen auto's rijden, alleen busjes en taxi's, die passen allemaal net door de straatjes. Bijna alles is hier oud, het centrum staat ook op de werelderfgoed lijst van Unesco, dus blijft het ook oud. Ik noem het karakteristiek, pittoresk of authentiek, voor mij is dit echt Italië, echt Toscane, precies zoals ik wilde!

Hoe ik woon:
Ik woon in een appartement op 2 minuten van het centrale plein, 3 kamers en in iedere kamer wonen 2 mensen, dat is hier heel gewoon. In een kamer wonen 2 Italiaanse jongens die eigenlijk nooit thuis zijn omdat ze van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat studeren, daarvan heb ik er eentje al ruim 5 minuten gesproken. Mijn andere huisgenootjes waren verbaasd dat hij zo lang de tijd nam om te praten. Misschien omdat hij hij de brug van 'Nimega' kende en hij dat graag wilde laten weten? De andere heb ik nog niet gezien. In de andere kamer woont een Italiaanse stelletje van eind 20, alleen Alice heb ik gezien, haar vriend nog niet, zij is in ieder geval heel aardig. Janna, een heel leuk Duits meisje woonde ook in mijn kamer, maar vertrekt over 5 dagen. Vandaag is mijn nieuwe kamergenootje gekomen, een Spaans meisje, Olvida, Odiva, Oliva, Ovilda, ik durf niet meer te vragen hoe ze precies heet, maar zij is ook leuk. Oja, hier tegenover is de Barone Rosso, een kroeg waar het schijnbaar op dinsdag, donderdag en zaterdag te doen is, de afstand naar huis is precies 3 keer vallen, dus dat komt mooi uit. Echter moet ik dan nog wel 2,5 verdiepingen omhoog..

En bevalt het?
Tot nu toe bevalt het me goed! Het kan niet snel genoeg op me af komen! De eerste dagen waren wel vermoeiend, niks is vanzelfsprekend, de weg/supermarkt/juiste winkel vinden, een parkeerplaats vinden, koffers de berg op sjouwen, en dingen gedaan krijgen. Samen met mama heb ik heel wat gelopen, gesjouwd en kilometers met de auto gemaakt, maar zoals altijd in Italie 'het komt goed!'. Ik heb het geluk dat ik redelijk Italiaans spreek. De eerste 25 mensen vroeg ik nog of ze ook Engels konden, maar na een permanente 'No' en verschrikte blikken ben ik er maar mee gestopt. Maar dat is alleen maar fijn, zo leer ik het tenminste goed! En verschillende mensen vonden ook dat ik het goed sprak (voor iemand die er pas net is, denk ik), dus dat moedigt ook aan. Nu ik alles ingericht heb en ik al wat rondjes door de stad heb gemaakt voelt het al als thuis. Ik ga hier denk ik veel eten, allereerst omdat het allemaal lekker is en daarnaast omdat het kan. Iedere dag is er van +-12-15 siesta en veel mensen gaan in de middag uitgebreid eten. Vanochtend heb ik ook afgesproken met wat Italianen voor vanavond en in plaats van 'fijne dag nog' of 'tot vanavond', wensten ze me een goede lunch en avondeten toe.
Op de eerste avond heb ik met mama gegeten, let op; buiten, op een terras, zonder jas, op 30 januari. Gisteren 31 januari hebben we in een shirt op terras gezeten, balend dat we geen zonnebril bijhadden, werden bijna verblind en zijn een beetje verkleurd door de zon! Vandaag moet ik erkennen dat het ietsje kouder was, maar verder prima!

Nou, dit lijkt me genoeg introductie.

Als je nog suggesties hebt of iets wilt weten, vertel het me! Zelf heb ik natuurlijk altijd genoeg verhalen op voorraad, maar geen idee of het ook interessant is ;-)